Εεεμ...

Καθόμουν που λες βλόγι με τη φίλη Γ. και μίλαγα και εξετάζαμε σοβαρά το ενδεχόμενο να τυλίξει το σεΐχη Μοχάμετ που είχε γνωρίσει σ' ένα επαγγελματικό ταξίδι στη Ντόχα (έχω και τέτοιους φίλους). Έλεγα λοιπόν στη σεϊχέσα to be ότι ναι μεν θα χεστεί στον παρά αλλά δεν θα έχει πού να τον ξοδεύσει πιθανότατα. Γιατί νταξ άντε και φόρεσε τη γόβα τη λουμπουτάν να το χέσω άμα είναι να ρίξει τη μπούργκα από πάνω... Επιπλέον θα πρέπει να γίνει μουσουλμάνα γιατί σεϊχέσα και χριστιανή δεν λέει, κι ούτε θέμε να το κάνουμε σκάνδαλο Wallis Simpson και να χάσει ο σεΐχης Μοχάμετ το σεϊχιλίκι. Τελευταίο και σημαντικότερο είναι ότι εγώ ευχαρίστως να πηγαίνω να τη βλέπω αλλά πλέον τις Κυριακές πάω στου διαόλου τη μάνα, επίσκεψη στη δική μου τη μάνα που μετακόμισε στα όρη και τ' άγρια βουνά κι είναι αδύνατο να πηγαίνω σουκού στη Ντόχα.

Αυτά λέγαμε κι εκείνη τη στιγμή σκέφτηκα κι είπα στη μέλλουσα σεϊχέσα ότι αυτό θα γινόταν μια χαρά ποστ στο παλιό το βλόγι...

To λες και καμ μπακ...

«Φίλε Κύριε,

Εδώ και λίγες μόλις μέρες πήρα το γράμμα σας. Θέλω να σας ευχαριστήσω για τη μεγάλη και πολύτιμη, για μένα, εμπιστοσύνη που μου δείχνετε. Δεν μπορώ όμως να κάνω τίποτα περισσότερο.»

Έτσι ξεκινούσε το γράμμα. Ξερά, σχεδόν σαδιστικά. «Φίλε Κύριε». Ο συνδυασμός δύο λέξεων που στερούσαν τον παραλήπτη αμφότερων των ιδιοτήτων. «Εδώ και λίγες μέρες πήρα το γράμμα σας». Ένα γράμμα που σαν κουτάκι φύλαγε όλη την ψυχή του μέσα, είχε παραμείνει σ’ένα γραφείο ή και στην τσάντα της περιμένοντας στωικά να ανοιχτεί. Διάολε οι εξομολογήσεις δεν πρέπει να είναι ετεροχρονισμένες... Κατόπιν λέξεις γλυκόπικρες. «να σας ευχαριστήσω», «πολύτιμη», «εμπιστοσύνη». Χάδια από κρύα χέρια. Φιλιά προδοτικά. Και μετά το τίποτα. «Δεν μπορώ να κάνω τίποτα περισσότερο». Λες και της ζητούσε να κάνει κάτι πέραν αυτού που ήδη έκανε. Αυτός δεν ήθελε κάτι. Απλά να την βλέπει να περνάει κάθε μέρα πηγαίνοντας στη δουλειά της. Να σταματάει και να του ζητάει καμιά φορά αναπτήρα (ξέχναγε μονίμως τα πράγματά της, ή τα έχανε μέσα στην τεράστια σα σάκο τσάντα της. Κάπως έτσι θα έχασε και το γράμμα του).  

Και τώρα; Δεν έχει νόημα πια να κάθεται στην πόρτα του μαγαζιού κάθε μέρα την ώρα που έφευγε για δουλειά. Ούτε να κάνει πως διαβάζει εφημερίδα. Και πώς θα μετράει τις ώρες; Τα είχε όλα υπολογισμένα... «Μόλις διαβάσω τα αθλητικά, και τις 4 σελίδες κοσμικά, θα περάσει και θα χαιρετήσει». Θα πρέπει να αφήσει και τον αναπτήρα που είχε μονίμως στην τσέπη και να πετάξει το πακέτο τα τσιγάρα. Όχι δεν κάπνιζε ποτέ. Για δικαιολογία τα είχε για να περνάει εκείνη να του ζητάει φωτιά. Δεν θα ξανάρθει. Την είδε που έφυγε απ’ την πάνω μεριά του τετραγώνου προχθές. Κοίταζε κιόλας κλεφτά προς το μέρος του. Είχε κρυφτεί πίσω απ’ τα ρολά και την κοίταζε. Αναστέναξε και πάτησε να βγάλει το ζήτα στην ταμιακή.

 Η παρούσα ανάρτηση δημιουργήθηκε κατόπιν συμφωνίας την Μ. Πέμπτη όταν crusaders του βλόγινγκ μ’ έβγαλαν και επεχείρησαν να με τραβήξουν απ’ το μάταιο κόσμο των 140 χαρακτήρων. Η πρώτη φράση είναι απ’ τη 15^η σελίδα του βιβλίο του Rainer Maria Rilke «Γράμματα σ’ένα νέο ποιητή», την οποία πήρα και της άλλαξα τα πετρέλαια. Ενώ γραφόταν μου είπαν ότι δεν είναι εποχή για ν’ ακούς Van Morrison κι από αντίδραση άκουσα αυτό:  

Προσεχώς «Ήταν δύο κι είχαν από ένα κιο»  χοχοχοχο...

Άτιτλο

Μέρες σκέφτομαι γιατί σταμάτησα να γράφω.

«Δεν προλαβαίνω». Βλακείες πάντα προλαβαίνω.

«Δεν έχω κάτι να πω». Χαχαχ για μένα μιλάμε. Πάντα έχω κάτι να πω χωρίς αυτό να είναι θετικό.

Μάλλον το βλόγι με εμπνέει για παραγωγή κειμένων ενδοσκοπικών. Ακόμα κι όταν ξεφτυλίζω άλλους έχει μέσα το κείμενο κομμάτια δικά μου.

Δεν κάνω βουτιές προς τα μέσα εσχάτως. Δεν ξέρω αν αυτό είναι καλό. Όταν μου ξαναμιλήσω θα σας ενημερώσω.

Ημερολόγιο απόψυξης

Μη σου κάνει εντύπωση ο τίτλος αγαπητέ αναγνώστη. Σκέφτομαι σοβαρά να μετονομάσω το βλόγι.

Για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά οι 3 συνταξιούχες της πολυκατοικίες αποφάσισαν να μη βάλουμε πετρέλαιο. Τα μισά διαμερίσματα της πολυκατοικίας είναι άδεια, κοινόχρηστα δεν πληρώνονται, καταλαβαίνεις... Το ρακούν βέβαια μετά του γάτου τα έχουν δει όλα κωλυόμενα και οσονούπω θα κρεββατωθούν αλλά τι να πεις...

Σαν να μην έφτανε αυτό, από πάνω γίνεται ανακαίνιση. Υποψιαζόμαστε (εγώ κι ο γάτος) ότι δημιουργείται μάλλον κάποιος χώρος τέχνης γιατί 5 μέρες τώρα καρφώνουν καρφάκια στον τοίχο. Επίσης πέραν των συνηθισμένων ήχων ανακαίνισης ακούγονται και τακούνια πάνω απ’το κεφάλι μας, όπερ μεθερμηνευόμενον εστίν ότι με την από πάνω γειτόνισσα θα πρέπει να γίνει μία συζήτηση μόλις μετοικήσει (ή αυτό ή οι μάστοροι έχουν πολύ ιδιαίτερο styling).

Κατά τα λοιπά το Σάββατο έμαθα από τον Μ. το ερωτηματολόγιο του Προυστ και μετά από ένα γουγλάρισμα το εντόπισα κι επιχείρησα να το απαντήσω. Ιδού:

-Ποιο είναι το βασικό γνώρισμα του χαρακτήρα σας;

Η ανάγκη μου για έλεγχο.

- Ποια αρετή προτιμάτε σ' έναν άντρα;

Την ευγένεια (η ειλικρίνεια είναι υπερτιμημένη)

- Ποια αρετή προτιμάτε σε μια γυναίκα;

Όπως παραπάνω

- Τι εκτιμάτε περισσότερο στους φίλους σας;
Να καταλαβαίνουν χωρίς πολλές κουβέντες

- Το βασικό σας ελάττωμα;

Μιλάω πολύ

- Η βασική σας απασχόληση;
Αλκοόλ, διάβασμα, συζητήσεις

- Τι είναι για σας ευτυχία;
Ο κυριακάτικος καφές με φίλους

- Τι είναι για σας δυστυχία;

Ένα παγκάκι νοσοκομείου

- Αν δεν ήσασταν ο εαυτός σας, ποιος θα θέλατε να ήσασταν;
Αυτό που θέλουν αυτοί που μ’αγαπάνε να γίνω

- Ποιος θα ήταν για σας ο ιδανικός τόπος για να ζήσετε;
Στο κέντρο μιας μεγάλης πόλης

- Το αγαπημένο σας χρώμα;
Μωβ

- Το αγαπημένο σας λουλούδι;
Γιασεμί

- Το αγαπημένο σας πουλί;
Δεν έχω (σκέφτηκα καφρίλα όμως)

- Οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;
Καραγάτσης, Χατζηαργύρης

- Οι αγαπημένοι σας ποιητές
Καβάφης, Βishop, Nerouda

- Οι αγαπημένοι σας ήρωες από την λογοτεχνία;
O Μίσκιν και ο Πουαρό

- Οι αγαπημένες σας ηρωίδες από την λογοτεχνία;
Η Έμμα και η Βιόλα

- Οι αγαπημένοι σας συνθέτες;
Verdi, Piazzolla, Λοΐζος

- Οι αγαπημένοι σας ζωγράφοι;
Μodigliani, Klimt

- Οι ήρωες σας από την πραγματική ζωή;
Σέβομαι πολλούς αλλά δεν έχω ηρωοποιήσει κανένα

- Ποιες ιστορικές προσωπικότητες αντιπαθείτε περισσότερο;
Γεώργιο Παπανδρέου (τον παππού)

- Οι αγαπημένες σας ηρωίδες από την παγκόσμια ιστορία;
Η αυτοκράτειρα Dowager Cixi

- Το αγαπημένο σας όνομα;
Ανάλογα την περίοδο

- Τι μισείτε περισσότερο;
Το πατρονάρισμα

- Ποιο στρατιωτικό γεγονός θαυμάζετε περισσότερο;
Δεν θαυμάζω τιπτ το στρατιωτικό

- Με ποιο φυσικό ταλέντο θα θέλατε να είστε προικισμένος;
Συγγραφικό τάλαντο (ίσως και ταλέντο στη ζωγραφική)

- Πώς θα επιθυμούσατε να πεθάνετε;
Πλήρης ημερών και εμπειριών

- Σε ποια πνευματική κατάσταση βρίσκεστε αυτό τον καιρό;
Αυτή που είσαι μ’ανοιχτό μυαλό και τα μάτια δεκατέσσερα

- Σε ποια λάθη δείχνετε τη μεγαλύτερη επιείκεια;
Των άλλων

- Το αγαπημένο σας "motto";

"Μη προσπαθείς να κάνεις ένα γουρούνι να τραγουδήσει. Χάνεις τον καιρό σου κι ενοχλείς και το γουρούνι"

Δοκίμασε να το κάνεις κι εσύ αναγνώστη μου... Πλάκα έχει.

Αυτά λοιπόν και τσίμπα και λαλά βαθιά πολιτικό.