Πέμπτη 4 Νοεμβρίου 2010

Έφη Άλτις (μέρος 4ο)

μέρος 1ο

μέρος 2ο

μέρος 3ο

Γεννήθηκα στην αρχή των χρόνων και θα πεθάνω στο τέλος τους. Θεός; Όχι δεν είμαι Θεός. Δεν αναλαμβάνω τέτοιες ευθύνες. Απλά να με θεωρείς πλάσμα φιλεύσπλαχνο με μακρινή ημερομηνία λήξης...

Τους εντοπίζω εύκολα... Από τη μυρωδιά του τσιγάρου που άναψαν χωρίς να πολυθέλουν να το καπνίσουν. Από τον ήχο του τηλεκοντρόλ την ώρα που κάνουν ζάπινγκ. Από τους γερτούς ώμους και την άψογη τσάκιση του κουστουμιού τους. Και μια μέρα που θα είναι ίδια με τις άλλες τους στέλνω το κουτί. Μέσα σ’ένα τεράστιο πακέτο με φιόγκο που θα βρουν μπρος στην πόρτα τους. Θα το ανοίξουν με τρεμάμενα χέρια απο ανυπομονησία και έκπληξη. Και θα βρουν το κουτί. Με μια κάρτα που λέει «Πήγαινε Εκεί. Θα το ανοίξουν Αυτοί».

Όλοι πάνε. Παρατάνε ό,τι και να κάνουν και πάνε. Δεν τηλεφωνούν καν στις δουλειές τους. Πάνε τρέχοντας. Και τα κουτιά ανοίγουν. Και για τον καθένα βγαίνει από μία Φωνή.

Οι Φωνές είναι παιδιά μου. Ουσιαστικά οι φωνές είναι Εγώ, αλλά δεν τους το λέω γιατί με τα θύλεα άκρη δεν βγάζεις. Τους ακολουθούν παντού. Τους μιλάνε. Σκέφτεσαι ότι τους βασανίζουν... Το ξέρω ότι αυτό σκέφτεσαι αλλά δεν είναι έτσι. Σκέψου όλους αυτούς τους ασήμαντους που ξαφνικά κάνουν μαγικά πράγματα. Όλοι σκέφτονται ότι δουλεύουν σκληρά ή ότι έχουν ταλέντο ή ότι η τύχη τους χαμογελά. Πλέον ξέρεις ότι απλά Εγώ αποφασίζω να τους κάνω ένα δώρο.

Όσο για τις Φωνές... Όταν αυτές ολοκληρώσουν το σκοπό τους τους αφήνουν. Αν προσέξεις ίσως τις δεις να κυκλοφορούν λίγο χαμένες στο πλήθος. Δεν μπορούν να συνηθίσουν τον κόσμο σου... Η αγαπημένη τους ασχολία είναι να συναντούν τους επόμενους υποψηφίους. Αρχικά στον ύπνο τους. Κατόπιν σε ένα συρμό του μετρό, που θα ανακοινώσουν από τα μεγάφωνα την επόμενη στάση, ή σ’ ένα διαφημιστικό στο ραδιόφωνο. Κι έπειτα θα είναι εκεί για να ανοίξουν το κουτί και να ελευθερώσουν τις αδερφές τους...

Γιατί το έκανα όλο αυτό; Δεν έχει απολύτως κανένα νόημα να προσπαθήσω να σου εξηγήσω. Σίγουρα δεν καταλαβαίνεις καν γιατί κάνουμε αυτή τη συζήτηση. Σε νιώθω... Απλά πάρε απόφαση ότι αυτό συμβαίνει. Όπως συμβαίνει η ανατολή και η δύση του ηλίου, το κλάμμα του μωρού που γεννιέται και η παράνοια των ερωτευμένων.

Σε χαιρετώ

Τάδε Έφη Άλτις

3 σχόλια:

kalo paidi alla... είπε...

κλαπ κλαπ κλαπ! Το σωσες, το απογείωσες, το αποτελείωσες με τον καλύτερο τρόπο! :Ρ

stinky raccoon είπε...

Σας το είπα... Είναι να μη μου βάλλουν homework εμένα...

JoaN είπε...

κλουπ κλουπ κλουπ! Επιτέλους και μια ιστορία μας έλαβε τέλος! ΟΛΕ!