Δευτέρα 21 Νοεμβρίου 2011

Ημερολόγιο απόψυξης

Μη σου κάνει εντύπωση ο τίτλος αγαπητέ αναγνώστη. Σκέφτομαι σοβαρά να μετονομάσω το βλόγι.

Για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά οι 3 συνταξιούχες της πολυκατοικίες αποφάσισαν να μη βάλουμε πετρέλαιο. Τα μισά διαμερίσματα της πολυκατοικίας είναι άδεια, κοινόχρηστα δεν πληρώνονται, καταλαβαίνεις... Το ρακούν βέβαια μετά του γάτου τα έχουν δει όλα κωλυόμενα και οσονούπω θα κρεββατωθούν αλλά τι να πεις...

Σαν να μην έφτανε αυτό, από πάνω γίνεται ανακαίνιση. Υποψιαζόμαστε (εγώ κι ο γάτος) ότι δημιουργείται μάλλον κάποιος χώρος τέχνης γιατί 5 μέρες τώρα καρφώνουν καρφάκια στον τοίχο. Επίσης πέραν των συνηθισμένων ήχων ανακαίνισης ακούγονται και τακούνια πάνω απ’το κεφάλι μας, όπερ μεθερμηνευόμενον εστίν ότι με την από πάνω γειτόνισσα θα πρέπει να γίνει μία συζήτηση μόλις μετοικήσει (ή αυτό ή οι μάστοροι έχουν πολύ ιδιαίτερο styling).

Κατά τα λοιπά το Σάββατο έμαθα από τον Μ. το ερωτηματολόγιο του Προυστ και μετά από ένα γουγλάρισμα το εντόπισα κι επιχείρησα να το απαντήσω. Ιδού:

-Ποιο είναι το βασικό γνώρισμα του χαρακτήρα σας;

Η ανάγκη μου για έλεγχο.

- Ποια αρετή προτιμάτε σ' έναν άντρα;

Την ευγένεια (η ειλικρίνεια είναι υπερτιμημένη)

- Ποια αρετή προτιμάτε σε μια γυναίκα;

Όπως παραπάνω

- Τι εκτιμάτε περισσότερο στους φίλους σας;
Να καταλαβαίνουν χωρίς πολλές κουβέντες

- Το βασικό σας ελάττωμα;

Μιλάω πολύ

- Η βασική σας απασχόληση;
Αλκοόλ, διάβασμα, συζητήσεις

- Τι είναι για σας ευτυχία;
Ο κυριακάτικος καφές με φίλους

- Τι είναι για σας δυστυχία;

Ένα παγκάκι νοσοκομείου

- Αν δεν ήσασταν ο εαυτός σας, ποιος θα θέλατε να ήσασταν;
Αυτό που θέλουν αυτοί που μ’αγαπάνε να γίνω

- Ποιος θα ήταν για σας ο ιδανικός τόπος για να ζήσετε;
Στο κέντρο μιας μεγάλης πόλης

- Το αγαπημένο σας χρώμα;
Μωβ

- Το αγαπημένο σας λουλούδι;
Γιασεμί

- Το αγαπημένο σας πουλί;
Δεν έχω (σκέφτηκα καφρίλα όμως)

- Οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;
Καραγάτσης, Χατζηαργύρης

- Οι αγαπημένοι σας ποιητές
Καβάφης, Βishop,
Nerouda

- Οι αγαπημένοι σας ήρωες από την λογοτεχνία;
O Μίσκιν και ο Πουαρό

- Οι αγαπημένες σας ηρωίδες από την λογοτεχνία;
Η Έμμα και η Βιόλα

- Οι αγαπημένοι σας συνθέτες;
Verdi, Piazzolla, Λοΐζος

- Οι αγαπημένοι σας ζωγράφοι;
Μodigliani,
Klimt

- Οι ήρωες σας από την πραγματική ζωή;
Σέβομαι πολλούς αλλά δεν έχω ηρωοποιήσει κανένα

- Ποιες ιστορικές προσωπικότητες αντιπαθείτε περισσότερο;
Γεώργιο Παπανδρέου (τον παππού)

- Οι αγαπημένες σας ηρωίδες από την παγκόσμια ιστορία;
Η αυτοκράτειρα Dowager Cixi

- Το αγαπημένο σας όνομα;
Ανάλογα την περίοδο

- Τι μισείτε περισσότερο;
Το πατρονάρισμα

- Ποιο στρατιωτικό γεγονός θαυμάζετε περισσότερο;
Δεν θαυμάζω τιπτ το στρατιωτικό

- Με ποιο φυσικό ταλέντο θα θέλατε να είστε προικισμένος;
Συγγραφικό τάλαντο (ίσως και ταλέντο στη ζωγραφική)

- Πώς θα επιθυμούσατε να πεθάνετε;
Πλήρης ημερών και εμπειριών

- Σε ποια πνευματική κατάσταση βρίσκεστε αυτό τον καιρό;
Αυτή που είσαι μ’ανοιχτό μυαλό και τα μάτια δεκατέσσερα

- Σε ποια λάθη δείχνετε τη μεγαλύτερη επιείκεια;
Των άλλων

- Το αγαπημένο σας "motto";

"Μη προσπαθείς να κάνεις ένα γουρούνι να τραγουδήσει. Χάνεις τον καιρό σου κι ενοχλείς και το γουρούνι"


Δοκίμασε να το κάνεις κι εσύ αναγνώστη μου... Πλάκα έχει.

Αυτά λοιπόν και τσίμπα και λαλά βαθιά πολιτικό.


Τρίτη 15 Νοεμβρίου 2011

Το γράμμα















[Αναδημοσίευση από Το γράμμα]

Ανοιχτή Επιστολή


Είμαι κι εγώ άλλος ένας γονιός γεμάτος αγωνίες για το μέλλον των παιδιών μου. Προσπαθώ να ενημερώνομαι όσο περισσότερο μπορώ για την πολιτική και οικονομική κατάσταση και όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας, αλλά όσοι είναι εργαζόμενοι γονείς μπορούν να κατανοήσουν ότι αυτό δεν είναι πάντα εφικτό ή επαρκές, κυρίως λόγω χρόνου.

Πρόσφατα λοιπόν, και με αφορμή το σχηματισμό της προσωρινής κυβέρνησης, άρχισα να διαβάζω διάφορα άρθρα αναφορικά με τους νέους υπουργούς και υφυπουργούς που ορίστηκαν (τα βιογραφικά τους, ποια η μέχρι τώρα πολιτική ή κομματική τους πορεία κλπ). Να σημειώσω ότι είμαι από τους ανθρώπους που δεν υπήρξα ποτέ μέλος κάποιου κόμματος, αλλά ήμουν και είμαι πολιτικά ενεργός.

Όπως οι περισσότεροι που διαβάζετε αυτή την επιστολή, έτσι κι εγώ πήγα δώδεκα χρόνια στο σχολείο. Κάθε χρονιά, από το 1981 και μετά, στις 17 Νοέμβρη τα σχολεία τιμούσαν τα παιδιά του Πολυτεχνείου. Έτσι και φέτος, τα σχολεία θα τιμήσουν τα παιδιά του Πολυτεχνείου που σκοτώθηκαν για να ρίξουν την χούντα του Παπαδόπουλου. Του δικτάτορα Παπαδόπουλου που ως τιμωρία για το πραξικόπημα που έκανε, το βασανισμό πολλών συνανθρώπων μας και το θάνατο των συγκεκριμένων παιδιών μπήκε φυλακή. Του δικτάτορα Παπαδόπουλου που, μέσα από τη φυλακή, ίδρυσε ένα φιλοχουντικό κόμμα, την ΕΠΕΝ. Γενικός γραμματέας της νεολαίας του κόμματος αυτού ήταν ένας άνθρωπος που σήμερα έχει γίνει υπουργός της χώρας. Θα μου πείτε, βουλευτής εκλέχθηκε, κυβερνητικό στέλεχος όμως δεν έγινε από ψηφισμένη από το λαό κυβέρνηση.


Και έρχομαι στο απλό ερώτημα:
Πώς γίνεται ένα κράτος, που κλείνει όλα τα σχολειά της χώρας για να τιμήσει τον αγώνα ενάντια στον δικτάτορα Παπαδόπουλο, το ίδιο αυτό κράτος έξι μέρες πριν την φετινή επέτειο να διορίζει υπουργό τον άνθρωπο που ήταν στο κόμμα του δικτάτορα; Το κράτος αυτό έχει ίχνος ηθικής; έχει αξίες; έχει έστω λ ο γ ι κ ή;


Είμαι κι εγώ ένας «απλός» πολίτης που αναρωτιέται, πριν η νέα κυβέρνηση του μιλήσει για φόρους κ χρέος, ποιο φόρο τιμής αποδίδει η ίδια σε όσους έδωσαν την ίδια τους τη ζωή για την Ελευθερία, και ποιο το χρέος της απέναντί τους; Είμαι κι εγώ ένας «απλός» γονιός που θέλει να διδάξει στα παιδιά του τον ορισμό της Δημοκρατίας και της Κοινωνικής δικαιοσύνης. Και πλέον δε φοβάμαι μόνο ότι δε θα μπορέσω να δώσω εξηγήσεις στο παιδί μου αν ερωτηθώ, αλλά πολύ περισσότερο πώς δεν μπορώ να του ζητήσω να πιστέψει και να αγωνιστεί για αυτές τις αξίες.

ΥΓ. Σε περίπτωση που δεν το ξέρατε γιατί και εγώ δεν ήξερα αλλά έμαθα, σας στέλνω αυτά που εύκολα βρίσκει κανείς δημοσιευμένα στο ίντερνετ .


Ο Μαυρουδής Βορίδης (κατά κόσμον Μάκης) γεννήθηκε το 1964. Ως μαθητής του Κολλεγίου Αθηνών, ηγήθηκε πανελλαδικά της εθνικιστικής μαθητικής οργάνωσης Ελεύθεροι Μαθητές. Στη Νομική Σχολή Αθηνών εισάγεται το 1983. Ένα χρόνο μετά, το 1984 γίνεται Γενικός Γραμματέας της ΕΠΕΝ στη θέση του Νίκου Μιχαλολιάκου, τωρινού προέδρου της Χρυσής Αυγής. Στη θέση αυτή παρέμεινε μέχρι και το 1990, έτος που αποφοίτησε από τη
Νομική.

Ήδη το 1985 ο φοιτητικός σύλλογος της Νομικής τον διαγράφει για τη φασιστική του δράση. Ένα χρόνο μετά το 1986, η Ε.Φ.Ε.Ε. Υποβάλλει εναντίον του μήνυση, μεταξύ άλλων για την επίθεση στις 22 Απριλίου του 1986. Σύμφωνα με την μηνυτήρια έκθεση, μεταξύ άλλων, μαζί με μέλη της Ε.Π.ΕΝ., τραυμάτισε με λοστούς και μαχαίρια φοιτητές και προκάλεσε καταστροφές στο κτήριο.

Ο Μάκης Βορίδης το 1994 ιδρύει κόμμα με την ιδεολογική πλατφόρμα του Λεπέν το οποίο ο ίδιος ο πρόεδρος του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού Γιώργος Καρατζαφέρης είχε χαρακτηρίσει ακροδεξιό σε συνέντευξή του στο Έθνος στις 23/10 επιβεβαιώνοντας αφενός τις ακροδεξιές τάσεις και το έκνομο παρελθόν του Μάκη Βορίδη και παραδεχόμενος αφ΄ετέρου το δισταγμό του να τον συμπεριλάβει στο συνδυασμό του.

Το 2000 ο Μάκης Βορίδης ήταν υποψήφιος βουλευτής με το συνδυασμό του Κώστα Πλεύρη, ιδρυτή της φασιστικής οργάνωσης 4η Αυγούστου. Σε συνέντευξη του στην αγγλόφωνη Athens News, στις 11 Ιουλίου του 2011 ο Μάκης Βορίδης αυτοπροσδιορίζεται ως εθνικιστής.

Στις 11 Νοεμβρίου του 2011 ο Μαυρουδής Βορίδης διορίζεται υπουργός Υποδομών Μεταφορών και Δικτύων.

Πηγές:
Έθνος: 23.10.2006 Συνέντευξη Γ. Καρατζαφέρη στον Χρ. Μαχαίρα

Παρασκευή 11 Νοεμβρίου 2011

My precious

So… here we go again…


Εχάθει μαύρο σημειωματάριο. Στην πρώτη σελίδα φέρει υπογεγραμμένη βεβαίωση ότι όποιος μου το επιστρέψει θα αποζημιωθεί με ένα ποτό στο γνωστό καταγώγιο... Όταν το συμπλήρωνα δεν σκεφτόμουν ούτε πόσο θα μου έλειπε, ούτε ότι θα μπορούσα να το χάσω.

Μετά από σκέψη καταλήγω ότι θα έπρεπε να έχω βάλλει χρηματικό ποσό για αποζημίωση. Αντικειμενικά μιλώντας αν κανείς διαβάσει αυτά που γράφω μέσα δεν θα ρισκάρει να συναντήσει δια ζώσης την ιδιοκτήτρια απλά για ένα ποτό.

Το ακόμα χειρότερο είναι η ιδέα ότι κάποιος το βρήκε. Τον φαντάζομαι να είναι στο λεωφορείο καρφωμένος στην κίνηση και να θυμάται το μαύρο σημειωματάριο που το έριξε μηχανικά στην τσάντα του. Το ψαρεύει και βγάζει το λαστιχάκι. Ανάμεσα σε λίστες για δουλειές, σχεδιαγράμματα και τηλέφωνα βρίσκει κατεβατά ολόκληρα. Άλλοτε το μελάνι είναι αχνό, άλλοτε οι λέξεις πατημένες τόσο που το χαρτί γίνεται ανάγλυφο. Το κλείνει χωρίς να το πολυκοιτάξει. Το ξανανοίγει το βράδυ που είναι αραχτός στον καναπέ με τις πιτζάμες του. Ίσως σε κάποιο διάλειμμα για διαφημίσεις. Διαβάζει πηδώντας σειρές. Χασμουριέται. Το κλείνει και κάνει ζάππινγκ μέχρι να κοιμηθεί.

My treasure is his trash…

Απλά να ξέρεις ότι έχει μέσα 3-4 ποστς που ποτέ δε θα διαβάσεις.

Πέμπτη 10 Νοεμβρίου 2011

Reboot

Παγοκύστες νάρθηκας δακρυγόνα Σύνταγμα παρέα γέλια ράμματα φυλλάδια θυμός φούσκες τσιγάρο κόψιμο τσιγάρου ξανά τσιγάρο

«δεν μ’αγαπάς πια»

«δε μιλάμε πια για έρωτες ε»

«δεν γράφεις τίποτα»

«δεν προλαβαίνω»

«έχασα το Moleskine»

«you weren’t angry enough»

«σ’έχω ανάγκη σαν το riopan στην πορεία»

«you fucking rock

«πες του να πει ότι είμαστε καλοί άνθρωποι και δουλεύουμε»

«δυστυχής όποιος ζει σ’ ενδιαφέροντες καιρούς»