Δευτέρα 22 Νοεμβρίου 2010

Μανιφέστο

Μου έστειλαν ένα υπεράρθρο... Ένα θησαυρό λέξεων. Ένα φωτεινό διαδυκτιακό παντογνώστη. Τη λύση όλων μου των προβλημάτων...

Το μανιφέστο

And I quote:

  • «Για εμάς τις γυναίκες δεν τίθεται θέμα φόβου να παντρευτούμε και να κάνουμε οικογένεια, αντιθέτως θεωρείται σκοπός ζωής, ιδίως αν συνυπολογίσει κανείς πως πιεζόμαστε και χρονικά και κοινωνικά!»

Η λέξη κλειδί είναι «ΑΓΧΩΣΟΥ». Πώς το λένε μανίτσα μου... Σ’έχουν πάρει τα χρόνια... Σ’ έχουν πάρει ένας σκασμός γκόμενοι που δεν σε είδαν ως υλικό για γάμο. Σε λίγο δεν θα σε παίρνει μήτε ο ύπνος... ΘΕΣ ΝΑ ΣΤΕΝΑΧΩΡΗΣΕΙΣ ΤΗ ΘΕΙΑ ΣΟΥ ΤΗ ΒΟΥΛΑ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΠΟΥ ΘΑ ΤΗΣ ΠΟΥΝ ΤΗΝ ΑΝΙΨΙΑ ΓΕΡΟΝΤΟΚΟΡΗ ΚΑΙ ΠΕΙΡΑΓΜΕΝΗ;;;;;;;;;

  • «...Εν πάση περιπτώσει δημιουργήσαμε έναν οδηγό για να τον κάνεις να σε φανταστεί ως κυρία Κοκοβίκου!»

Εμπρός στο δρόμο που άνοιξε η αγαπημένη κα Ελενίτσα... Ας σπιτωθούμε μ’ενα ασύλλυπτο μαλάκα με tantrums χειρότερα κι από κυρία στην εμμηνόπαυση. 10-15 χρόνια μετά θα του πατήσουμε το πόδι στην εκκλησία και θα του δείξουμε εμείς. Το θέμα είναι απο ανύπαντρη να γίνεις ζωντοχήρα...


  • «Δείξε σεβασμό προς τους δικούς του και προς τους φίλους του, όσο κι αν σου σπάνε τα νεύρα κι έχεις όλα τα δίκια του κόσμου. Η αποδοχή των οικείων του συνεισφέρει τα μέγιστα στο «έζησαν αυτοί καλά»..»

Ακόμα καλύτερα κάνε συμμαχία με τη μαμά του. Ζήτα της να σε μάθει ν’ανοίγεις φύλλο για πίτα και συνόδεψέ την στο ετήσιο προσκύνημα στην Παναγιά της Τήνου (κατα προτίμηση στα γόνατα).


  • «Δείξε του πως η ζωή του μαζί σου, θα είναι γεμάτη εκπλήξεις! Μαγείρευε καινούργια φαγητά, δοκίμασε καινούρια hobby, ανανέωνε το look σου, κοινώς κράτα τον σε εγρήγορση. Είναι πολύ απωθητική η σκέψη της ρουτίνας και του αιώνιου προγράμματος.»

Αφού παντρευτείς θα ξεκουραστείς και θα σταματήσεις να ξυρίζεσαι.


  • «Γίνε δεκανίκι -με μέτρο- στα προβλήματά του και δώσε του να καταλάβει πως μπορεί να στηριχτεί πάνω σου.»

Φράση κλειδι: ΜΕ ΜΕΤΡΟ. Αν το πρόβλημα είναι ν’αλλάξει αυτοκίνητο ή όχι ασχολήσου. Αν πάλι είναι ότι τον απέλυσαν τότε να είσαι διακριτική. Άσ’τον μόνο του να σκεφτεί τα επόμενα βήματά του. Μην σ’εχει μπάστακα στο κεφάλι του... Κάντε ένα διάλειμμα...


  • «Ω ναι θα το πω κι αυτό... Μάθε να φτιάχνεις και κανένα αυγό και να βάζεις κανένα πλυντήριο διότι για να τα κάνει αυτός...δύσκολο. Καλώς ή κακώς πρέπει να ξέρεις να σαι και Μαίρη Παναγιωταρά, αλλιώς πώς θα ανοίξει σπίτι μαζί σου ο άνθρωπος;»

Δεν έχω λόγια... Δεν έχω...

  • «Μην αμφισβητείς -ποτέ μα ποτέ- τον ανδρισμό του...»

Η φράση κλειδί εδώ είναι «Συμβαίνει σ’όλους μωρό μου. Δεν πειράζει καθόλου. Έλα να κάτσουμε αγκαλίτσα... Να φέρω κάτι να φας;»


  • «..αν μέχρι τώρα δεν έχει αποφασίσει αν είσαι η γυναίκα της ζωής του...μάλλον δεν είσαι! Ε τότε δεν τον θες κι εσύ!»

Αν δεν σε θέλει για γάμο φίλη μου πατάς το κουμπάκι και ξεαγαπάς. Κι όχι. Δεν παίζει κανένα ρόλο αν συζείτε και σου λέει ότι δεν θέλει γενικώς να παντρευτεί.


  • Δε σου γνωρίζει την οικογένειά του, αν και τα έχετε 2 χρόνια, και αποφεύγει, όπως ο διάολος το λιβάνι, τους δικούς σου.

Ως πότε θα σημαιοστολίζει η μάνα σου το σπίτι κούκλα μου κάθε φορά που θα λέει ο κύριος «Θέλω να πάμε κάπου καλά για φαγητό»;;; Ε;;;;


  • «Σε καμία περίπτωση μην καθίσεις με κάποιον που συμβιβάζεται μαζί σου και θέλει να σε παντρευτεί επειδή «τηρείς τις προϋποθέσεις». Σου αξίζει κάποιος που τσουρουφλίζεται για σένα! Το ίδιο ισχύει και αντίστροφα: μην συμβιβαστείς με κάποιον που δεν τον λατρεύεις μόνο και μόνο επειδή είσαι «σε ηλικία γάμου»! Ο γάμος είναι δέσμευση ζωής! Αναρωτήσου προτού αρχίσεις να τον διεκδικείς για σύζυγο: πραγματικά τον θέλω δίπλα μου για πάντα;»

Σ’αυτό το σημείο η υπέροχη συντάκτρια μάλλον εμφάνισε διπολική διαταραχή.


ΜΗ ΞΕΧΝΑΣ... Ο ΣΚΟΠΟΣ ΖΩΗΣ ΜΙΑΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΓΑΜΟΣ. ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΟΥ ΣΤΟ ΔΙΑΖΥΓΙΟ!!!


Τρίτη 16 Νοεμβρίου 2010

Salala (που λέει μια ψυχή)

Είχα ένα βλόγι εγώ; Μμμ...

Κλισέ 1ο: «Life is what happens to you when youre too busy making other plans»: Κι έρχεται η τατάνα και σε βουτάει από το μαλλί και καταλήγεις θέαμα για συμπαθείς μετανάστες που μόνο λιόσπορα δεν παίρνουν. Θα κόψουμε εισητήρια σε λίγο.

Κλισέ 2ο: «Αυτά που κοροιδεύεις τα λούζεσαι» (της μακαρίτισσας της γιαγιάς): Αξίωμα. Fullstop. Γι’αυτό να μη κοροιδεύεις γιατί όποιος κοροιδεύει κοροιδεύει τα μούτρα του (στο τέλος).

Κλισέ 3ο: «Τι στιγμή που λες «δεν αντέχω άλλο» έχεις αυτομάτως ανακαλύψει τα νέα σου όρια»: Εξαιρετικά σοφή ρήση που δυστυχώς στο παρόν ποστ αφορά σε κατανάλωση αλκοόλ και παρατεταμένη αυπνία.

Κλισέ 4ο: « Everybody should believe in something; I believe I'll have another drink.»: Το θηρίο το θυμήθηκε αυτολεξί στ’αγγλικά και το πέταξε μετά από 4 ουίσκια.

Κλισέ 5ο: «Τη στιγμή που θα βρεις γκόμενο, θα εμφανιστεί άλλος ένας και θα σε θυμηθούν και 2 – 3 πρώην»: Νομοτελειακό. Να πάνε να γαμηθούν.

Out of my mind. Back in 5 minutes…


ΥΓ: Αγαπητό κοινό και βλογοφίλοι. Δεν σχολιάζω τίποτα, δεν διαβάζω τα ποστ σας. Συγνώμη σας ζητώ γονατιστή.


ΥΓ2: Μη μου κάνετε σχόλια περί αλκοολισμού... Please…


Τετάρτη 10 Νοεμβρίου 2010

Σκέφτομαι και γράφω: Ο Μ.

Μιλούσα το πρωί με τον Μ. Μου ανέλυε το πρόγραμμα του για σήμερα. Δουλειά μέχρι τις 2, μετά το hobby/εθελοντισμός του μέχρι τις 10 και μετά ποτό με το νέο αντικείμενο του πόθου του. Κάπου στο ενδιάμεσο πρέπει να καλέσει οδική βοήθεια να σηκώσει τη μπέμπα που ξερνάει βαλβολίνη, και να καβατζώσει το σκουτεράκι ενός φίλου του.

Θα μου πεις μπράβο το παιδί που είναι ενεργητικό και δεν πιάνει ο κώλος του μαλλί. Θα σου πω χαχαχαχαχαχαχαχα. 1ον αν κρεμάσουν τα «παιδιά» στην πλατεία Συντάγματος το δικό μας θα πάει τζάμπα. 2ον ο συγκεκριμένος είναι ο πιο «δεν κουνιέμαι να πάω ένα τετράγωνο παρακάτω ούτε για να σώσω τη ζωή μου» άνθρωπος που ξέρω. Επίσης είναι κι ο πιο παρτάκιας άνθρωπος που ξέρω κι επίσης αν με ρωτάς (δεν με ρωτάς αλλά δεν με νοιάζει) το hobby/εθελοντισμό για να τσεκάρει καμιά γκόμενα το κάνει και για να ξεκουνηθεί από τον καναπέ που έχει πάρει το σχήμα του (έμπνευση που συνδιάζεται με κρίση μέσης ηλικίας).

Anyway παρά το γεγονός ότι είναι όλα τα παραπάνω και πολλά χειρότερα τον αγαπάμε για κάτι σκηνικά όπως το χτεσινό που ξεφτυλιζόταν δημοσίως για να γελάνε το τσίου και το κινητό που ήταν πολύ χάλια...

Γι’ αυτό όλοι μαζί ας προσευχηθούμε κοινό μου να μη πέσει μούρη με μούρη σήμερα με κανένα από τα αντικείμενα του πόθου της τελευταίας σεζόν...


Το τραγούδι του...


Δευτέρα 8 Νοεμβρίου 2010

If you’re born again, do you have two bellybuttons?

(Δεν θ’αναφερθώ στις εκλογές. Όχι γιατί δεν έχω άποψη γι’αυτές ούτε γιατί δεν μ’απασχολούν αλλά γιατί δεν γουστάρω εδώ μέσα. )

So το θέμα μου σήμερα (και βασικά το θέμα μου χτες) είναι περί αλλαγών.

Χτες έκανα κάτι που υπο κ/σ προ διετίας δεν θα διανοούμουν καν. Απ’ αυτά που αν μου έλεγες ότι θα κάνω δεν θα γέλαγα αλλά θα κουνούσα συγκαταβατικά το κεφάλι και θα έλεγα «καλά τραγούδα»...

Δεν θα μπω σε διαδικασία να πω τι και πώς και γιατί. Αυτό που με απασχολεί είναι άλλο. Ποιοι μηχανισμοί μας μεταμορφώνουν. Όχι ώστε να αλλάζει η οπτική μας για τον περιβάλλοντα χώρο... Ώστε να αλλάζει η οπτική μας για τον εαυτό μας τον ίδιο. Πότε φτάνουμε σε σημείο να αποδεχτούμε αυτό που είμαστε και να το εκθέσουμε ακριβώς όπως είναι, βορά σε κάθε είδους κακεντρεχή κριτική ή/και απόρριψη, γιουχάισμα κλπ. Ψάχνω από χτες να βρω πότε συμφιλιώθηκα μαζί μου. Πότε τέλος πάντων είπα «έλα μωρέ καλή είσαι, δε γαμιέται...» (το «φτου σου κούκλα μου» δεν ξέρω αν μου το είπα ακόμα, και μάλλον θ’αργήσω). Πότε κανείς συμφιλιώνεται με τις ανασφάλειες δεκαετιών και κάνει το επόμενο βήμα;

Ίσως να φταίει η αποδοχή από τους γύρω. Όχι ότι ήμουν εξωστρακισμένη και με κυνηγούσαν οι χωριάτες με πυρσούς και με δικράνια. Απλά έτυχε να βρεθώ με κόσμο που επικοινωνώ καλύτερα. Κι ο κόσμος αυτός είναι πιο διαχυτικός απ’ ότι είχα συνηθίσει. Ίσως είναι ότι τον τελευταίο χρόνο έπαψα να αυτομαστιγώνομαι λόγω κούρασης (άμα το σύμπαν σου ρίχνει σφαλιάρες καταλήγεις κι εσύ πιο διαλακτικός). Ίσως απλά όταν φτάνεις σε ηλικία που αν ήσουν πλάτανος θα στηνόταν καφενείο από κάτω, απλά αλλάζουν οι απαιτήσεις και τα θέλω ακόμα και απο ‘μας για ‘μας.

Anyway εν τω μέσω εκλογών εγώ τέτοια σκεφτόμουν...


Άσμα ευχάριστον...



Πέμπτη 4 Νοεμβρίου 2010

Έφη Άλτις (μέρος 4ο)

μέρος 1ο

μέρος 2ο

μέρος 3ο

Γεννήθηκα στην αρχή των χρόνων και θα πεθάνω στο τέλος τους. Θεός; Όχι δεν είμαι Θεός. Δεν αναλαμβάνω τέτοιες ευθύνες. Απλά να με θεωρείς πλάσμα φιλεύσπλαχνο με μακρινή ημερομηνία λήξης...

Τους εντοπίζω εύκολα... Από τη μυρωδιά του τσιγάρου που άναψαν χωρίς να πολυθέλουν να το καπνίσουν. Από τον ήχο του τηλεκοντρόλ την ώρα που κάνουν ζάπινγκ. Από τους γερτούς ώμους και την άψογη τσάκιση του κουστουμιού τους. Και μια μέρα που θα είναι ίδια με τις άλλες τους στέλνω το κουτί. Μέσα σ’ένα τεράστιο πακέτο με φιόγκο που θα βρουν μπρος στην πόρτα τους. Θα το ανοίξουν με τρεμάμενα χέρια απο ανυπομονησία και έκπληξη. Και θα βρουν το κουτί. Με μια κάρτα που λέει «Πήγαινε Εκεί. Θα το ανοίξουν Αυτοί».

Όλοι πάνε. Παρατάνε ό,τι και να κάνουν και πάνε. Δεν τηλεφωνούν καν στις δουλειές τους. Πάνε τρέχοντας. Και τα κουτιά ανοίγουν. Και για τον καθένα βγαίνει από μία Φωνή.

Οι Φωνές είναι παιδιά μου. Ουσιαστικά οι φωνές είναι Εγώ, αλλά δεν τους το λέω γιατί με τα θύλεα άκρη δεν βγάζεις. Τους ακολουθούν παντού. Τους μιλάνε. Σκέφτεσαι ότι τους βασανίζουν... Το ξέρω ότι αυτό σκέφτεσαι αλλά δεν είναι έτσι. Σκέψου όλους αυτούς τους ασήμαντους που ξαφνικά κάνουν μαγικά πράγματα. Όλοι σκέφτονται ότι δουλεύουν σκληρά ή ότι έχουν ταλέντο ή ότι η τύχη τους χαμογελά. Πλέον ξέρεις ότι απλά Εγώ αποφασίζω να τους κάνω ένα δώρο.

Όσο για τις Φωνές... Όταν αυτές ολοκληρώσουν το σκοπό τους τους αφήνουν. Αν προσέξεις ίσως τις δεις να κυκλοφορούν λίγο χαμένες στο πλήθος. Δεν μπορούν να συνηθίσουν τον κόσμο σου... Η αγαπημένη τους ασχολία είναι να συναντούν τους επόμενους υποψηφίους. Αρχικά στον ύπνο τους. Κατόπιν σε ένα συρμό του μετρό, που θα ανακοινώσουν από τα μεγάφωνα την επόμενη στάση, ή σ’ ένα διαφημιστικό στο ραδιόφωνο. Κι έπειτα θα είναι εκεί για να ανοίξουν το κουτί και να ελευθερώσουν τις αδερφές τους...

Γιατί το έκανα όλο αυτό; Δεν έχει απολύτως κανένα νόημα να προσπαθήσω να σου εξηγήσω. Σίγουρα δεν καταλαβαίνεις καν γιατί κάνουμε αυτή τη συζήτηση. Σε νιώθω... Απλά πάρε απόφαση ότι αυτό συμβαίνει. Όπως συμβαίνει η ανατολή και η δύση του ηλίου, το κλάμμα του μωρού που γεννιέται και η παράνοια των ερωτευμένων.

Σε χαιρετώ

Τάδε Έφη Άλτις

Τετάρτη 3 Νοεμβρίου 2010

Μηδέν εις το πηλίκον...

Το φθινόπωρο συνεχίζει να ξεδιπλώνεται μπρος στα μάτια του μπουχτισμένου ρακούν ακολουθώντας το πάτερν του περσινού φθινοπώρου (και μερικών ακόμα εποχών)...

Το κλίμα είναι του γούστου μου, τα χειμωνιάτικα ανέκαθεν μου πήγαιναν καλύτερα από τα καλοκαιρινά, η δουλειά δεν μου επιφυλάσσει εκπλήξεις (ούτε δυσάρεστες, ούτε ευχάριστες), η συλλογή από διάτοντες γκόμενους εμπλουτίζεται, κι εγώ βρίσκομαι σε φάση που διαβάζω quotes του sex n the city και χαμογελάω. Το τελευταίο θα έπρεπε να με κάνει να ντρέπομαι για το γούστο μου του συρμού, αλλά χέστηκα...

Τελικά κυνικός γίνεσαι όταν καταλαβαίνεις ότι έχεις συμβιβαστεί. Και καταλαβαίνεις ότι η ζωή σου είναι «ζωούλα», και η δουλειά σου είναι «δουλίτσα» κ.ο.κ.

Αλλά είπαμε... Από Δευτέρα όλα τούμπα...

Ίσως απλά να χρειάζομαι διακοπές... Ε;

Δευτέρα 1 Νοεμβρίου 2010

Καλό μήνα(;)

Λοιπόν αυτός ο μήνας ξεκινάει εξαιρετικά μπλδρμ...(η γνωστή επιστημονική έκφρασις). (πάμε βουλίτσες)

· Η χτεσινή μέρα ξεκίνησε υπέροχα, εξελίχθηκε βαρετά και κατέληξε με τη συνειδητοποίηση ότι η Κυριακίλα με την αλλαγή της ώρας γίνεται αφόρητη.

· Το σατανόγατο καλωσόρισε με τον τρόπο του το χειμώνα. Όπου καλωσόρισμα – χώθηκε κάτω από τα σκεπάσματα και κουλουριάστηκε δίπλα μου. (αν δεν είστε φιλόζωοι/ιδιοκτήτες κατοικιδίου δεν καταλαβαίνετε μάλλον γιατί εγώ χαμογέλασα όταν κατάλαβα γούνα στο πόδι και μουστάκια στην πατούσα και ρυθμική αναπνοή)

· Ο Μαραθώνιος! Όχι δεν έτρεξα. Ούτε καν πήγα. Απλά σκέφτηκα τι έκανα πέρσι τέτοια μέρα. Τι έκανα πέρσι τέτοια μέρα; Ξύπνησα χαράματα, κατέβηκα στο στάδιο για φωτογραφίες, περπάτησα όλη την Αθήνα βρίζοντας το θεσμό γενικώς και το Φειδιππίδη ειδικώς και το βράδυ κατέληξα να εισπράττω το πιο κινηματογραφικό μου φιλί πλάι σε κάτι κάδους στα Εξάρχεια από ένα τύπο που είδα για 10 λεπτά εκείνη και μόνο τη μέρα... (το ξέρω ότι δεν διαβάζεται πολύ νορμάλ αλλά δεν νομίζω ότι σας έχω συνηθίσει σε νορμάλ πράγματα)

· Προέκυψε υλικό για διδακτορικό και το σκέφτομαι... Δεν έχει σχέση με τίποτα απ’ όσα έχω κάνει (πράγμα το οποίο δεν είναι απαραιτήτως κακό). Από την άλλη έχω μία αλλεργία στα μακροπρόθεσμα σχέδια και τις δεσμεύσεις... Θα δούμε...

· Το μαλλί βγήκε τόσο τέλειο που την Παρασκευή το βράδυ είχα 2 μαντράχαλους να με φωνάζουν αρνί και να μου κάνουν πατ-πατ στο κεφάλι...

Φωτό από τον περσινό μαραθώνιο...