Σκέφτομαι και γράφω: Ο Μ.

Μιλούσα το πρωί με τον Μ. Μου ανέλυε το πρόγραμμα του για σήμερα. Δουλειά μέχρι τις 2, μετά το hobby/εθελοντισμός του μέχρι τις 10 και μετά ποτό με το νέο αντικείμενο του πόθου του. Κάπου στο ενδιάμεσο πρέπει να καλέσει οδική βοήθεια να σηκώσει τη μπέμπα που ξερνάει βαλβολίνη, και να καβατζώσει το σκουτεράκι ενός φίλου του.

Θα μου πεις μπράβο το παιδί που είναι ενεργητικό και δεν πιάνει ο κώλος του μαλλί. Θα σου πω χαχαχαχαχαχαχαχα. 1^ον αν κρεμάσουν τα «παιδιά» στην πλατεία Συντάγματος το δικό μας θα πάει τζάμπα. 2^ον ο συγκεκριμένος είναι ο πιο «δεν κουνιέμαι να πάω ένα τετράγωνο παρακάτω ούτε για να σώσω τη ζωή μου» άνθρωπος που ξέρω. Επίσης είναι κι ο πιο παρτάκιας άνθρωπος που ξέρω κι επίσης αν με ρωτάς (δεν με ρωτάς αλλά δεν με νοιάζει) το hobby/εθελοντισμό για να τσεκάρει καμιά γκόμενα το κάνει και για να ξεκουνηθεί από τον καναπέ που έχει πάρει το σχήμα του (έμπνευση που συνδιάζεται με κρίση μέσης ηλικίας).

Anyway παρά το γεγονός ότι είναι όλα τα παραπάνω και πολλά χειρότερα τον αγαπάμε για κάτι σκηνικά όπως το χτεσινό που ξεφτυλιζόταν δημοσίως για να γελάνε το τσίου και το κινητό που ήταν πολύ χάλια...

Γι’ αυτό όλοι μαζί ας προσευχηθούμε κοινό μου να μη πέσει μούρη με μούρη σήμερα με κανένα από τα αντικείμενα του πόθου της τελευταίας σεζόν...

Το τραγούδι του...