Δευτέρα 15 Μαρτίου 2010

Ετεροχρονισμένη παράνοια...

Όταν φοβάμαι μη χάσω κάποιον τον εγκαταλείπω.
Όταν φοβάμαι μη χάσω κάποιον τον εγκαταλείπω.

Όταν φοβάμαι μη χάσω κάποιον τον εγκαταλείπω.

Όταν φοβάμαι μη χάσω κάποιον τον εγκαταλείπω.

Όταν φοβάμαι μη χάσω κάποιον τον εγκαταλείπω.

Όταν φοβάμαι μη χάσω κάποιον τον εγκαταλείπω.

Όταν φοβάμαι μη χάσω κάποιον τον εγκαταλείπω.

Όταν φοβάμαι μη χάσω κάποιον τον εγκαταλείπω.

Όταν φοβάμαι μη χάσω κάποιον τον εγκαταλείπω.

Όταν φοβάμαι μη χάσω κάποιον τον εγκαταλείπω.



Ναι... Όσες φορές και να το δω γραμμένο πάλι παράλογο φαίνεται...

«Μπορεί να μην τον χάσεις...»

«Μην είσαι ανασφαλής, ό,τι και να γίνει η αγάπη δεν χάνεται...»

«Γιατί να τον εγκαταλείψεις; Θες να τον πληγώσεις προκαταβολικά για κάτι που ίσως να μη συμβεί ποτέ;»





«Αν δεν τον έχω όπως τον έχω τώρα, θα τον έχω χάσει»

«Great loves make beautiful corpses…»

«Μπορεί να αγαπάω εμένα μόνο...»



Όταν φοβάμαι μη χάσω κάποιον τον εγκαταλείπω.
Όταν φοβάμαι μη χάσω κάποιον τον εγκαταλείπω.

Όταν φοβάμαι μη χάσω κάποιον τον εγκαταλείπω.

Όταν φοβάμαι μη χάσω κάποιον τον εγκαταλείπω.

Όταν φοβάμαι μη χάσω κάποιον τον εγκαταλείπω.

Όταν φοβάμαι μη χάσω κάποιον τον εγκαταλείπω.

Όταν φοβάμαι μη χάσω κάποιον τον εγκαταλείπω.
Όταν φοβάμαι μη χάσω κάποιον τον εγκαταλείπω.
Όταν φοβάμαι μη χάσω κάποιον τον εγκαταλείπω.

Όταν φοβάμαι μη χάσω κάποιον τον εγκαταλείπω.



Οκ... Μια χαρά μου φαίνεται...

1 σχόλιο:

kalo paidi alla... είπε...

Όπως έχει πει και κάποιος: Το βασικό αξίωμα είναι ότι το μυαλό είναι τα πάντα και καταλήγεις να γίνεσαι αυτό που σκέφτεσαι... :P