Μη γκομενικό post (έεελα... πλάκα με κάνεις...)

Κατ' αρχάς αυτό δεν ξανάγινε. Ανάρτηση 2 μέρες σερί... Ας όψεται που δεν θέλω να σε απογοητεύσω αναγνώστη μου... Είναι το ποντιοηπειρώτικο γονίδιο που με κάνει άνθρωπο φιλότιμο και συνεργάσιμο και με αδυναμία στις πίτες και τα πανηγύρια (τα δύο τελευταία άσχετα αλλά αφού τέτοια με κάνουν γιατί να το κρύψω)

Στο θέμα μας. Διάβασα το βλογ μου χτες. Και σκεφτόμουν ότι πέραν των γκόμενων, ελάχιστα πράγματα έχω γράψει και μου κακοφάνηκε. Όχι ότι δεν με απασχολούν αλλά βρε αδερφέ δεν έχουμε μόνο του μ#$%ου μας το χαβά... Γιατί να δημιουργούμε ψευδείς εντυπώσεις...

Λοιπόν. Το raccoon έχει δύο κολλήματα. Το πρώτο είναι ο χορός. Παλιότερα Latin, τα τελευταία χρόνια Tango. Κι έχει κι άλλο ένα. Τη φωτογραφία. Θα σου πω για το δεύτερο σήμερα. Το πρώτο άμα ξαναστερέψω από θέματα (υστερικά γέλια: "ΣΙΓΑ ΤΗΝ ΑΝΕΞΑΝΤΛΗΤΗ ΠΕΝΑ") Λοιπόν θα σου πω γιατί μ'αρέσει η φωτογραφία. Και θα βάλω και bullets γιατί είμαι άνθρωπος οργανωτικός... Μ' αρέσει η φωτογραφία γιατί:

• Επειδή μια από τις παλιότερες αναμνήσεις μου είναι το στήσιμο για φωτογραφία στην αγκαλιά του παππού μου.

• Επειδή αγαπάω την ζωγραφική ως μέσο απεικόνισης της πραγματικότητας αλλά κάθε ενασχόλησή μου μ’ αυτή θα θεωρηθεί προσβολή της δημόσιας αισθητικής.

• Επειδή στην πορεία έμαθα ότι το ίδιο πράγμα μπορώ να κάνω και με τη μηχανή μου (αν και, μέχρι να καταλάβω τι πραγματικά μ’ αρέσει να φωτογραφίζω, έβγαλα εκατοντάδες αηδίες).

• Επειδή η φωτογραφία είναι αγχολυτική. Το μυαλό σου αδειάζει και το μόνο που σκέφτεσαι είναι το κάδρο και το πάτημα του κουμπιού. Και κυρίως δεν μπορείς να κατηγορήσεις κανένα αν κάτι πάει στραβά. Και μόνο τον εαυτό σου να συγχαρείς αν αυτό που έβγαλες σ’ αρέσει....

• Γιατί μπορείς να δείξεις σε όλους πώς εσύ βλέπεις τα πράγματα γύρω σου. Κι αν δεν τους αρέσει η φωτογραφία δεν σε πολύ-νοιάζει, γιατί δείχνει πράγματα που έζησες και είδες και που όσοι και να τα ζήσουν και να τα τραβήξουν η φωτογραφία σου και πάλι θα είναι διαφορετική και ξεχωριστή.

• Γιατί πολλές φορές σκέφτηκα ότι έπρεπε να πάρω μαζί μου τη μηχανή αλλά καμία φορά δεν μετάνιωσα που άργησα μισή ώρα επειδή τραβούσα φωτογραφίες (δεν ισχύει το ίδιο και γι' αυτούς που έστησα και με περίμεναν να το παίξω Bresson).

• Γιατί πάντα όταν κοιτάω παλιές μου φωτογραφίες χαμογελάω.

• Επειδή οι σιωπηλές εικόνες είναι πάντα απείρως γοητευτικότερες (και παρά ταύτα δεν εννοώ να βγάλω το σκασμό ως άνθρωπος)...

Bonus: Μια από τις αγαπημένες μου φωτογραφίες μου