Ρακούν σε κατ' οίκον περιορισμό...

Ο καλός γιατρούλης απεφάνθη ότι πρέπει να απομακρυνθώ από το χώρο εργασίας μου γιατί είμαι για τους συναδέλφους ό,τι ήταν τα ποντίκια την περίοδο της μαύρης πανώλης... Επίσης απεφάνθη ότι θα κρατήσει 1 μήνα το νταβαντούρι...

Ως εκ τούτου εκτός του ότι βαριέμαι, επίσης βαριέμαι και Β Α Ρ Γ Ι Ε Μ Α Ι (με γάμμα όπως το έγραψα).

Έχω βάψει τα νύχια μου 3-4 φορές από χτες κι έχω καταλήξει σ' ένα φοβερό βεραμάν του Κορρέ το οποίο όλοι με ρωτάνε αν το ποτίζω καθηµερινά και διατηρεί αυτή τη ζωντάνια (για τους άντρες αναγνώστες να επισημάνω ότι το βεραμάν είναι το "τσαγαλί". Αν πάλι δεν καταλάβατε είναι αυτό). Επίσης δοκιμάζω συνταγές (το ριζότο με blue cheese άφταστο...)

Σε επίπεδο κοινωνικοποίησης τώρα, αφ' ενός κυκλοφορώ μ' ένα μπουκάλι αντισηπτικό τζελ και είτε καθαρίζω τα χέρια μου είτε πασαλείβω τους συνομιλητές... Αφ' ετέρου τρομάζω τους περαστικούς (συνήθως επίτηδες). Βασικά απλά ρωτάω την ώρα και μέχρι να τσεκάρουν το ρολόι τους έχω βγάλει το γυαλί ηλίου και τους κοιτάω με τα bloodshot eyes μου ευγενική χορηγία του φούστη που με κόλλησε την παλιοαρρώστια. Υποθέτω κοινό μου ότι αντιλαμβάνεσαι πόσο μίζερη είμαι που διασκεδάζω με τέτοιες χαζομάρες...

Επίσης κάθομαι και μιλάω με τις ώρες μέσω ίντερνετ πράγμα το οποίο αν και με κουράζει λίγο οφθαλμολογικώς, μου κοστίζει λιγότερο σε αντισηπτικό...

Παρακαλώ αν κάποιος από τους αναγνώστες έχει καμιά ιδέα πώς μπορώ να διαθέσω το χρόνο μου να μου αποστείλει e mail στη διεύθυνση που αναγράφεται στην δεξιά στήλη. Απαραίτητη προϋπόθεση να μην απαιτείται 100% όραση και να έχω ένα χέρι ελεύθερο (για το μπουκαλάκι με το αντισηπτικό, μη τα ξαναλέμε). Τυχόν εξυπνάδες θα αγνοηθούν επιδεικτικά...