Πάμε πλατεία!

Είχα πει κάποια στιγμή ότι εδώ μέσα πολιτικά σχόλια δεν θα κάνω. Μαλακίες είπα και θα σου το εξηγήσω αγαπητέ αναγνώστη.

Σήμερα κλείνει μια βδομάδα που συμβαίνει κάτι εντελώς καινούριο. Κόσμος εντελώς άσχετος μεταξύ του κατεβαίνει κάθε μέρα σε μια πλατεία. Κάθεται κατάχαμα και ακούει. Όταν λέω ακούει, ακούει τους πάντες. Τον γραφικό του καφενείου, τον χαζούλη της γειτονιάς, τον φλώρο του Κολωνακίου και το αναρχοκομμούνι του αυτοδιαχειριζόμενου πάρκου. Κι όχι μόνο τον ακούει. Άμα κάνει κανείς να τον διακόψει, θίγεται σαν να διακόπτουν τον ίδιο. Αν ο ίδιος πάει να διακόψει θα δει χέρια σηκωμένα από κάτω να του γνέφουν να σταματήσει και να σεβαστεί τη διαδικασία και τους συμμετέχοντες. Και πρώτη φορά στα χρονικά νιώθει μέρος μιας δημοκρατικής συνέλευσης και άξιος της διαδικασίας της.

Η όλη διαδικασία είναι φανταστική. Φυσικά τα αίματα βράζουν που και που αλλά στην τελική και πρωτόγνωρο είναι αυτό και δεν το διαχειρίζεται ο Έλληνας εύκολα το αμεσοδημοκρατικό μοντέλο...

Σαφής πολιτική βάση ακόμα δεν έχει τεθεί. Η ανυπόμονη φύση μου λέει κακώς, αλλά πολλοί λένε ότι θα προκύψει. Δεν διαφωνώ... Θα προκύψει. Ο ίδιος ο κόσμος το πάει προς τα ‘κει.

Από την πρώτη μέρα μπλέκω σε συζητήσεις με “αντιφρονούντες”. Στην αρχή τσαντιζόμουν. Διαφωνούσα, προσπαθούσα να πείσω για τα θετικά των όσων βιώνω. Το γεγονός ότι αφ΄ενός οι “αντιφρονούντες” δεν έχουν πατήσει στην πλατεία, ότι εγώ σωματικά τουλάχιστον είμαι πολύ κουρασμένη κι ότι μπορώ να συζητήσω με άλλους που πραγματικά καταλαβαίνουν πόσο σημαντικό είναι αυτό που πραγματώνεται, με ηρέμησε. Αν δεν θέλουν, ποτέ μην έρθουν. Αν έρθουν, είναι καλοδεχούμενοι. Πραγματικά νιώθω ότι αυτοί χάνουν.

Ένα πράγμα δεν ανέχομαι. Να μου λένε ότι είναι άχρηστο όλο αυτό. Όχι γιατί πιστεύω ότι θα ανατρέψουμε την κυβέρνηση ή θα αλλάξουμε το πολιτειακό και πολιτικό σκηνικό (αυτό απλά το ελπίζω). Αλλά γιατί δεν μπορεί να είναι άχρηστο ένα σκηνικό που ο καθένας μιλά για τις συνθήκες υπό τις οποίες ζει, για τους φόβους του για το μέλλον, για τα όνειρά του. Ακόμα κι αν σε μια μέρα, μια βδομάδα, ένα μήνα έχει λήξει εμείς θα θυμόμαστε ότι ήμασταν εκεί.

Γιατί σου είπα στην αρχή ότι έλεγα μαλακίες; Γιατί τελικά δεν γίνεται να μιλάς για τον εαυτό σου και να μην αρθρώνεις ΚΑΙ πολιτικό λόγο. Καταλήγεις “χαρούμενος και ακίνδυνος”... Αυτό είπα χτες στη συνέλευση ;)

Α! Και να μη το ξεχάσω. Στην πλατεία έχει αρχίσει να διαμορφώνεται "τράπεζα χρόνου". Ξεκίνησε από την Αργεντινή. Στο Βόλο λειτουργεί ήδη 2 χρόνια επιτυχημένα. Δες εδώ! Αν ψήνεσαι στείλε μου mail και δεν θα σε χρεώσω...