Σαν τα χιόνια... Τέλος Ιουνίου

Ok ποτέ δεν τα πήγαινα καλά με τα ημερολόγια... Πάντα έγραφα δυο φορές κάτι κατεβατά και μετά το παρατούσα... Επίσης ποτέ δεν ενήργησα σοβαρά χωρίς να υπάρχει deadline. Deadline και βαθμολογία ή κάποιου είδους appraisal. Μάλλον ποτέ δεν μπορείς να ξεριζώσεις το φυτό που κρύβεις μέσα σου... Όχι το φυτό που διαβάζει επειδή κάποιος το έχει πείσει ότι "έτσι γινόμαστε καλύτεροι άνθρωποι, και μην κοιτάς τους άλλους που κωλοβαράνε στο Άλσος... Σε μερικά χρόνια θα τους δείξεις εσύ, όταν αυτοί θα δουλεύουν στο συνοικιακό σούπερ μάρκετ κι εσύ θα παίρνεις Νόμπελ". Εγώ είμαι το άλλο φυτό. Το ψυχαναγκαστικό. Το ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΠΑΡΩ ΚΑΛΟ ΒΑΘΜΟ ΣΤ' ΑΡΧΑΙΑ!!! Χωρίς λόγο σοβαρό. Απλά και μόνο επειδή υπήρχε η πρόκληση και ο βαθμός.

Επειδή έχω πέσει με τα μούτρα να διαβάζω φανταστικά κείμενα, φανταστικών ατόμων κωλυσιεργώ* και δεν γράφω τιπτ...

Καλείται κάποιος υπεύθυνος να δραστηριοποιηθεί και να αναλάβει να μου βάζει θέματα προς εξέταση και να με βαθμολογεί. Κάπως πρέπει να δραστηριοποιηθώ...



Υ. Γ. Τελικά έγινα αυτό που κορόιδευα... Πετάω αγγλικές λέξεις σε ελληνικό κείμενο... Είμαι πολύ άτομο γαμώτο...



*Ναι τσέκαρα την ορθογραφία. Σιγά μη θυμάμαι πως γράφεται...



P.S. Και υστερόγραφο και αστεράκι και πι ες... Ό,τι να 'ναι όμως...