Πέμπτη 17 Μαρτίου 2011

Το ποστ πριν το επόμενο...

Ρακούν: ti na grapso?

exo strerepsei?

mou teleiose to blog?

exo mia vdomada na kano post

Σαλαλά: shmera to skeftomoyn ayto

"na ths pw kanena 8ema na grapsei na exw na diavazw mesa sth zalh moy"

Ρ.: gia peh gia peh

Σ.: grapse gia ta glastrakia poy agorazoyme apo th laikh me skopo na ta frontisoyme k telika marainontai k pote den kanoyme moxitoo me diko mas diosmo

Ρ.: mpa den exo vioma mia fora pira kai itan mia xara alla to xalase o gatos

ase moy irthe allo

Tis teleutaies meres exo dei:

Katigoro tous anthropous

Stefania

Katiforo

Σ.: re...

Ρ: A kai Drako


Τελικά το σαλαλά μου είπε να γράψω για ότι θέλω. Το θέμα με τα γλαστράκια δεν ξέρω αν θα το προσεγγίσω... Το βασικό ζήτημα είναι ότι εγώ μια φορά πήρα βασιλικό και έφτιαξα και pesto αλλά μου ξεπάτωσε τη γλάστρα το γατί. Άρα δεν μπορώ να ταυτιστώ με τον υπεραισιόδοξο πλην άχρηστο μικρό κηπουρό... Η απώλεια του βασιλικού οφείλεται σε δύναμη της φύσης (το παιδί).


Από την άλλη αν το προσεγγίσουμε ως υπεραισιόδοξη αγορά συνοδευόμενη από ρομαντικά σχέδια μπορώ να καταθέσω μια ντουλάπα γεμάτι πουλόβερ (δεν μπορώ να φορέσω πουλόβερ με πνίγουν) και φούστες (ενώ φορέματα φοράω φούστες ποτέ... Παράλογοοοο).


Αν πάλι το δούμε ως μια αλληγορία για τα παιδικά ενθουσιώδη όνειρα κάθε νέου και νέας το έχει πει ήδη ο ποιητής:


«Mε τι καρδιά, με τι πνοή,
τι πόθους και τι πάθος,
πήραμε τη ζωή μας· λάθος!
κι αλλάξαμε ζωή.»


Τουτέστιν το πήρες το γλαστράκι αλλά συνειδητοποίησες ότι δεν ήταν το γλαστράκι αυτό που θα σου εξασφάλιζε το τέλειο μοχίτο κοπελιά άμα ποτέ δεν θυμάσαι να αγοράσεις ρούμι και λάιμ, οπότε χέσε με... Όλα τα ‘χε η Μαριορή ο φερετζές της έλειπε... Να βγεις έξω να το πιείς το μοχίτο... Να πεινάσουν οι μπαρτέντερς;!


Για την προέκταση σχετικά με τους γκόμενους δεν θα αναφέρω κάτι... Μεγάλα παιδιά είστε σιγά την κβαντομηχανική...

Άντε καλά να βοηθήσω... «Άντρες ξεραμένα γλαστράκια»...


Προσεχώς ποστ: «Ο νεορεαλισμός και το νουάρ στις ελληνικές ταινίες της δεκαετίας του 50.» Πάω να δω «Νόμο 4000»

6 σχόλια:

JoaN είπε...

ω ρε φίλη, χάλια είσαι κι εσύ...

πειράζει που το θέλω σπίτι μου το μοχίτο; να πιώ όσα θέλω και να ξεραθώ στον ύπνο; Άσε που δεν υπάΡΧΕΙ χειρότερο πράγμα από το να παραγγέλνεις έξω κοτέιλ να μην το κάνουν καλό κ να πρέπει κ να το πιεις γιατί το έχεις χρυσοπληρώσει κλπ κλπ κλπ κατάλαβες. δεν μπορω να περιγράφω κ πολλά πολλά τώρα.

ύπνο

ovamiess

kalo paidi alla... είπε...

αν δεν ανθίσει η πατατιά μου πάντως θα απογοητευτώ...

Αβαδιστη είπε...

Ο Γάτος μου πάντως τρώει μόνο βιολέτες!
Αν θέλετε σας δανείζω βασιλικό και δυόσμο!

Γαμάει και Δέρνει είπε...

Κάηκες εντελώς, έτσι? Μα Στεφανία???? Ημαρδον!

Ανώνυμος είπε...

ααααα υπάρχουν και χειρότερα,μπράβο μπράβο ;)

kosmiki_agaph είπε...

Αφήστε επιτέλους τα γατιά λέφτερα. Γνωρίζουν τη φύση μέσα από τα γλαστράκια.
Τα πήρα τώρα.