Φορρρρρντ

Λοιπόν έχω σκαλώσει με αυτό:

Πέραν του ότι το βρίσκω σούπερ προχωρημένο για την εποχή του, και λατρεύω το “ρο” της Κοντού (ειλικρινά είναι το πιο “ρρρο ” “ρο” που έχω ακούσει ποτέ), έχω περάσει ώρες ολόκληρες να σκέφτομαι το στόρυ πίσω από το άσμα... Καλά αυτό το κάνω συνέχεια.. Για τον Αχιλλέα από το Κάιρο έχω τσακωθεί κι όλας σε πάρτυ γενεθλίων και μας άκουσε όλο το τετράγωνο...

Πίσω στη Φορρρρντ.

Έχουμε και λέμε... 13χρονη άμαθη γίνεται αντικείμενο του πόθου ενός φραγκάτου, που προφανώς δεν θα ήταν και εντελώς τα χάλια του τα μαύρα, γιατί αλλιώς το βρρρράδυ δεν θα ήταν “μαγικό” αλλά απλά “οκ σε ένα σούπερ ουάου αυτοκίνητο”...

Έγινε λοιπόν το (ας μου επιτραπεί ο όρος) πορνίδιο, γυναίκα...

Και περάσαν τα χρόνια. Κι επειδή όπως λέει ο σοφός λαός “οι τατάνες κι οι στραβές έχουν τις τύχες τις καλές”, το πορνίδιο που περνόταν στ’αυτοκίνητα έγινε και Κυρρρρρία... Τώρα αν με ρωτήσεις αν ήταν κυρία κάποιου κυρίου θα σε γελάσω αλλά δεν το κόβω να της κρεμάγαν και κουδούνια... Κι όπως κάθε γυναίκα που χάνει το “φυλακτό” της έτσι η συγκεκριμένη το απομυθοποίησε το όλο σκηνικό...

Ο άλλος πάλι ο φραγκάτος πέρασαν τα χρόνια και σου λέει “τι να κάνει εκείνη η ψυχή... Κάτσε να κόψω μια βόλτα από τη γειτονιά... Μη με πουν και μλκα που την εκμεταλλεύτηκα και την παράτησα... Γιατί όοοοοχι... Εγώ είμαι κύριος... Έχω και Φορρρρρντ” (μαλλον τότε τα αυτοκίνητα δεν τ’άλλαζαν και τόσο συχνά...). Και γυρνάει που λες στην πλατεία και πέφτει μούρη με μούρη με την τέως λολίτα... Και αρχίζει τα “Θυμάσαι εκείνο το μαγικό βράδυ... Θες να γίνω ο Κόπερφίλντ σου;! Ο Μάγος του Οζ σου μήπως;!”

Φευ... Η μικρή έχει πλέον συναίσθηση του “έλα να κάνουμε μαγείες” κι έχει και μέτρο σύγκρισης... Κι επιπλέον όπως έλεγε ο Δάντης “οι φλόγες της κόλασης οχριούν μπροστά στην οργή της παρατημένης γυναίκας”...

Θα μου πεις που το ξέρω... Θα σου πω ότι αν είχε κάνει κατάσταση, θα είχε άλλο ένα κουπλέ... Κι επίσης το “μαγικό” στο τέλος το λέει πολύ ειρωνικά. Να το ξανακούσεις και θα δεις ότι έχω δίκιο...