Το 'λέγα εγώ...

Όπως υποσχέθηκα σήμερα έχω υλικό।

Μετά από μήνες αποχής χτες βγήκα ρανδεβού... Πώς ήξερα ότι θα έχω θέμα; Απλά πάντα έχω θέμα... Τυχαίο; Δεν νομίζω...

Βγαίνω που λες αναγνώστη μου, με νέο εξαιρετικά ευειδή, εξαιρετικά μορφωμένο, που στον ελεύθερό του χρόνο παίζει hard rock σε ρόλο drummer. Εμένα αυτό το τελευταίο πολύ με συγκίνησε γιατί ανέκαθεν στο γνωστό γιοκαρίνειο δίλημα «κιθαρίστας ή drummer» επέλεγα αβλεπί το δεύτερο...

Ακολουθεί χρονικό της εξόδου:

Το ρανδεβού έχει δοθεί εις κεντρικό σημείο σε απογευματινή ώρα γιατί μετά ο νέος είχε να ετοιμασει συμπραγκαλα για υπερατλαντικό ταξίδι। Αν σου βρωμάει αυτό ως πάνα μωρού σε δικαιολογώ αλλά είναι τσεκαρισμένο...

Κι ακολουθούν με bullets κατά το γούστο τις γράφουσας τα κεντρικά σημεία του χρονικού:

• Έφαγα στήσιμο μισής ώρας όσο ο νέος έψαχνε να παρκάρει... FFS πουλάκι μου κέντρο Αθήνας με αυτοκίνητο; Ο ΗΣΑΠ να πεινάσει;
• Εδέχθει χωρίς μεγάλη αντίδραση τα 3 ευρώ του καφέ. Όπου ναι μεν τα έδωσα, και οχι αγαπητέ μου δεν είμαι κατινάρα να θέλω να με πληρώνουν, αλλά ήμαρτον ρε πουλάκι μου... Το γαμοκαφέ;!;

• Σε ανύποπτο χρόνο με ρώτησε διαδοχικά:

1. Πόσο καιρό άντεξε η μεγαύτερη σχέση μου,
2. Αν φοβάμαι τα γεράματα
3. Πώς φαντάζομαι τη ζωή μου σε 10 χρόνια
4. Επιβεβαίωσε ακριβώς την ηλικία μου με ακρίβεια μηνών
5. Ακριβώς πότε παίρνω άδεια τον Αύγουστο (η ερώτηση συνοδεύτηκε από νοερό υπολογισμό, σχεδόν άκουγα γρανάζια να δουλεύουν)

Χωριστήκαμε με τη δήλωση «μου έκανε καλό ο καφές μας» (κουνάβι για πάσα νόσο και μαλακία – με έμφαση στο δεύτερο), «θα σε πάρω τηλ. όταν γυρίσω...».

Εγώ δεν έχω λόγια αλλά νοιώθω λίγο σαν να πέρασα συνέντευξη για δουλειά. Και περιμένω απάντηση σε 10 μέρες... χαααααααχαχαχαχαχαχαχ Τυχαίο; Δεν νομίζω...